Of iemand daadwerkelijk ADHD heeft vereist diagnose en wellicht behandeling door gezondheidsprofessionals, waarbij vaak een combinatie van medicatie, therapie en gedragsstrategieën wordt toegepast om de symptomen te beheren.

Als je ADHD hebt kun je dat zelf merken, maar ook de mensen om je heen. Sommige dingen kun je aan jezelf herkennen, er zijn ook dingen die anderen juist merken. Ook zorgen deze ervoor dat je het minder goed doet op je werk of bij je studie. Verder heb je hierdoor ook problemen bij het omgaan met andere mensen.

Als je denkt dat je ADHD Hebt, ga je eerst naar de huisarts. Dat kan ook als je op latere leeftijd zelf tegen problemen aanloopt, waardoor je denkt dat je misschien ADHD hebt. Als de arts denkt dat je ADHD hebt, ga je daarna naar een specialist voor onderzoek, bijvoorbeeld een psycholoog of een psychiater.

Het onderzoek begint vaak met een vragenlijst. Dit om een beter beeld van je gedrag te krijgen en eventuele andere aandoeningen uit te sluiten.

Daarna volgen er meerdere gesprekken, met jou maar ook met iemand uit jouw omgeving die jou van vroeger kent. ADHD ontwikkelt zich namelijk meestal al voor het 12e levensjaar. Deze gesprekken zijn bedoelt om in kaart te brengen wat de oorzaken van het gedrag kunnen zijn en of je al je hele leven 'last' hebt van deze kenmerken, die in de kindertijd zijn begonnen. De therapeut vraagt bijvoorbeeld naar de situatie thuis en je gezondheid. Iets kan namelijk op ADHD lijken, maar een andere oorzaak hebben.

Als er geen andere verklaringen voor je gedrag zijn, kan de arts de diagnose ADHD geven. Dat kan als je meerdere kenmerken hebt die bij ADHD horen.

- Bij tieners gaat het volgens de richtlijnen om 6 of meer kenmerken. Daarvan moet je er al 3 hebben voor je 12e levensjaar.

- Als je onderzocht wordt als je volwassen bent, zijn dat 5 of meer kenmerken.

Het grote voordeel is natuurlijk dat je weet of je het hebt ja of nee. Gewoon het weten waarom jij bent zoals je bent kan al een wereld van verschil maken. Voor jezelf en jouw omgeving. Dan snap je beter wat je valkuilen en sterktes zijn en kun je daar rekening mee houden. Nieuwe strategieën aanleren, beter op je gezondheid leren letten, misschien behandeling of zelfs medicatie.

Het nadeel kan zijn dat je jouw ADHD diagnose als excuus gaat gebruiken. "Zo ben ik nou eenmaal." en dat zou niet best zijn, want daarmee haal je niet bepaald het beste uit jezelf en zorg je niet voor een positieve persoonlijke ontwikkeling. Maar hey, je hebt een heel creatief brein, dus dat weet je zelf ook wel!